Smocza łuska i wreszcie zima!

To moja pierwsza bransoletka tego typu - jakoś wcześniej się nie złożyło. Do zrobienia jej zdopingowało mnie wężowe zapięcie. Już od dość dawna jest gotowa, ale zrobienie zdjęć, ich obróbka i umieszczenie tego tutaj zajęło mi trochę czasu. W dodatku Aniołki, które chyba nie mogły już patrzeć, jak się męczymy na naszym kilkunastoletnim już staruszku, obdarowały nas nowym sprzętem komputerowym. Przyniosło to ze sobą pewne komplikacje, bo przecież nie może tak być, żeby od razu wszystko działało jak trzeba, poza tym: nowy system, niemal dziewiczy dysk, trzeba było zainstalować parę niezbędnych do życia aplikacji i jakoś dobrać się do moich starych zasobów, choćby fotograficznych. Ale zaczynam wreszcie opanowywać sytuację :)

Bransoletka jest dodatkiem do prezentu urodzinowego dla mojej średniej córki. W najbliższym czasie pojawi się z pewnością więcej rzeczy dla niej, bo mamy dość gorący rok. Niedawno była osiemnastka (impreza dopiero przed nami), potem jeszcze studniówka, matura... Z tej okazji odkopałam nawet dawno nie używaną maszynę do szycia, a i z biżuterii też coś trzeba będzie pewnie zrobić :)
Ale wracając  do smoczej łuski. Wzór ostatnio dość popularny, kiedyś pokazała go Weraph na swoim blogu i właśnie jej instrukcją się posiłkowałam.

Łuski są trochę niesforne, a to dlatego, że koraliki Long Magatama wcale nie są tak równe, jak mogłoby się wydawać i co sugeruje ich cena. Ale taki rozczochrany smok też ma swój urok.

Wężowe zapięcia są bardzo efektowne i od dawna miałam na nie ochotę. Kiedy pojawiły się w Kadoro, mocno musiałam się pilnować, żeby nie zakupić wszystkich od razu. Tu wykorzystałam to większe w srebrnym kolorze.

Brzuszek zrobiłam z TOHO 8/0 Ceylon Smoke, a grzbiet z Long Magatama Opaque Jet.
Kiedy moje pozostałe dziewczyny zobaczyły tę bransoletkę, to od razu usłyszałam: "fajna, ja też taką chcę", tak więc w niedalekiej przyszłości możecie spodziewać się kolejnych :)

To na koniec jeszcze trochę zimy. Odrobinę spóźniona, ale jeszcze załapała się na Święta! Ranek drugiego dnia Świąt przywitał nas bielą. Tak to wyglądało w piątek rano:

Tak już wyglądał taras wieczorem:

A to już sobota rano (te same miejsca, co w piątek):

Teraz już nie sypie, ale za to jest niezły mrozik, więc trochę nas ta biel jeszcze pozachwyca :)