Ozdoby choinkowe

Jak Wam minęły Święta? Bo mnie jak zwykle za szybko. W dodatku przyplątało mi się jakieś przeziębienie i czuję się trochę jak skóra z diabła.

Zanotowałam spore opóźnienie w publikacji swoich prac. Złożyło się na to kilka przyczyn, ale mniejsza z tym. Ten post będzie przedostatni w tym roku, na swoją kolej czekają jeszcze szarości na zabawę u Danusi, ale post już prawie gotowy, więc też lada chwila go wrzucę.

Jeśli chodzi o ozdoby choinkowe, to mam mocno mieszane uczucia. Z jednej strony co roku korci mnie, żeby coś nowego zrobić, a z drugiej nie mam już gdzie tego wieszać. Za swojego (już całkiem nie krótkiego) życia zaliczyłam tylko jeden kataklizm choinkowy. Nasza kotka postanowiła sprawdzić stabilność drzewka stojącego na biurku i ono niestety tego testu nie zaliczyło pozytywnie. Wówczas przetrwały tylko lampki, sople i parę innych baniek. Ale było to bardzo dawno. Od tego czasu pula ozdób na choinkę sukcesywnie się powiększała i teraz jest ich zdecydowanie więcej niż trzeba. Nadal mam kilka baniek niewiele młodszych ode mnie, które przeżyły tamten kataklizm :)

Mimo to jednak rączki świerzbią i w końcu zawsze coś wymodzę. W tym roku złapałam za szydełko. Chciałam to pokazać w Święta, ale z przyczyn obiektywnych się nie udało.

Wydziergałam więc: duży ażurowy dzwonek z kremowego kordonka ze złotym brzeżkiem. Nie chciało mi się gotować dla niego krochmalu, to wymyśliłam, że usztywnię go lakierem bezbarwnym. Nie do  końca osiągnęłam zamierzony efekt, ale na choince i tak zawisł. Oto on:

Zrobiłam też czerwono-srebrny świderek. Wydziergany z dość grubego kordonka, więc nie musiałam go niczym usztywniać:

I jeszcze mały zielono-srebrny dzwoneczek z równie grubego kordonka, co świderek i również nie usztywniany:

Wszystkie powyższe powstały całkowicie spontanicznie, bez żadnego głębszego pomysłu, planu, o schemacie nie wspominając. Po prostu złapałam szydełko, kordonek i jakoś tak samo się zrobiło.

A to jeszcze dekupażowa bombka Zosi:

Pokażę Wam jeszcze kilka zimowych obrazków z ogródka. Dziś wyszłyby jeszcze lepiej, bo pokazało się słoneczko, ale po wczorajszej sesji fotograficznej chyba się trochę doprawiłam, a nie mogę sobie pozwolić teraz na żadną poważniejszą chorobę, bo cały ten tydzień muszę być na chodzie na 100%.

Oto wierzba mandżurska:

I wierzba płacząca:

Ognik, który często służy mi za ekspozytor:

Bukszpan:

Jodełka koreańska po przejściach:

I jej córka, czyli siewka wyhodowana kilka lat temu przez mojego Tatę z pierwszego zbioru szyszek:

A to... no cóż, jeszcze w Wigilię było tak ciepło, że mieliśmy plan w któryś z wolnych dni świątecznych rozpalić grilla i upiec na nim zapiekankę w kociołku, ale chyba nam nie wyszło, bo grill prawie zniknął pod śniegiem:

Więc z kociołkiem musimy poczekać na odwilż :)