Różany wianek

A tak naprawdę to niezupełnie różany, bo głogowy. Ale kolor się zgadza (prawie). Najpierw jednak banerek:

Danutka zadała nam na grudzień kolor owoców dzikiej róży. Ale co ja poradzę, że te owoce są tak lubiane przez ptactwo wszelakie, że opędzlowały mi wszystkie krzaki niemal do czysta. Ostały mi się ino głogi.

Już dawno miałam zrobić nową ozdobę na drzwi wejściowe, bo dotychczasowa już kompletnie nie nadawała się do pokazania światu. Dzięki Danutce zrobiłam więc wianek.

Baza jest plastikowa. Podyktowane jest to po części względami praktycznymi (trwałość i odporność na niekorzystne czynniki zewnętrzne) jak również brakiem czasu - na zrobienie wianka z prawdziwej jedliny mogłoby mi już nie starczyć czasu. Złoto-srebrnym akcentem są pomalowane orzechy, które przykręciłam drucikiem do gałązek. Następnie klejem na gorąco przytwierdziłam owoce głogu. Ich kolor nie odbiega wiele od koloru owoców dzikiej róży (no, może są odrobinę ciemniejsze), a żeby to udowodnić dodałam ich kilka do wianka:

Na koniec prysnęłam jeszcze wszystko brokatowym lakierem, a niech się błyszczy! (nie wiecie czasem po co te lakiery są perfumowane?). Tak wygląda wianek w pełnym dopołudniowym słońcu w miejscu docelowym, czyli na drzwiach (na drzwi nie patrzcie, bo już dawno proszą się o malowanie). En face:

I z półprofilu:

A tak wygląda wieczorem w blasku fleszy (no może tylko jednego):

Nie wiem czy ilość różanego koloru jest wystarczająca, ale nic innego już w tym temacie nie wymyślę, więc... musi być.
Mam jeszcze kilka choinkowych ozdób szydełkowych do pokazania, ale już nie zdążę ich obfocić i wstawić przed Świętami, więc będą z pewnym poślizgiem.

I jeszcze winna jestem Wam odpowiedź na pytanie zadane przez Danutkę:
JAKI JEST TWÓJ ULUBIONY OWOC I DLACZEGO ?
Pytanie niełatwe. Zasadniczo lubię wszystkie owoce, jedne bardziej inne mniej. Najbardziej jednak lubię te jedzone prosto z krzaka (drzewa) dojrzałe w słoneczku. I nie ma tu większego znaczenia czy to będą czereśnie, maliny, borówki, czy gruszki (to zależy bardziej od pory roku). Dlaczego? Bo takie nagrzane słońcem owoce mają swój specyficzny smak, który tracą dość szybko po zerwaniu. Dlatego pierwszą rzeczą, którą zrobiliśmy po przeniesieniu się na wieś było założenie sadu.

Ponieważ to mój ostatni post przed Świętami, więc chciałam życzyć Wam wszystkim wesołych i spokojnych Świąt, żeby czas trochę zwolnił i doba przytyła (karmcie ją dobrze w Święta, a może się uda).