Szydełkowo na choince

Jak Wam minęły Święta? Mam nadzieję, że spokojnie i leniwie ;-) Bo moje były dokładnie takie. Potrzebny mi był całkowity reset. Jakby nie dość było przedświątecznej bieganiny, w poniedziałek rozłożyło mnie jakieś grypsko. Dopiero w Wigilię zaczęło puszczać. Dlatego Święta przeznaczyłam na dochodzenie do siebie. Żadnych obowiązków, obiadów itp. Nawet do komputera nie siadałam. To znaczy trochę do Was zaglądałam, ale klawiatury nie tknęłam.

Tymczasem obiecałam pokazać jeszcze ostatnie ozdoby choinkowe, które wyprodukowałam w tym roku, a których nie zdążyłam zaprezentować przed Świętami. Wszystkie są szydełkowe.

Zauroczyły mnie te kolorowe sopelki, które jakiś czas temu Efka zrobiła dla Dusi w ramach wymianki. Odczułam nieodpartą potrzebę posiadania takich i na mojej choince. Pomimo, że wzór zalegał u mnie na dysku już ze dwa lata, to po raz pierwszy zdecydowałam się go wykorzystać, dotychczas sopelki robiłam "po swojemu". I powiem Wam, że jak nie przepadam za pikotkami, tak tu wyjątkowo mi podpasowały. Musiałam wykazać się bardzo silną wolą, żeby nie zrobić ich całej tony i udało mi się poprzestać na czterech podstawowych kolorach.

Oto sopelek czerwony:

Zielony:

Niebieski:

I żółty:

I jeszcze wszystkie razem:

Kolejną rzeczą zmałpowaną od Ewy jest ta gwiazdka. Wzór tak mi się spodobał, że wysępiłam od niej schemat. Oryginalnie gwiazdka powinna być rozpięta wewnątrz obręczy, ale najbliższa pasmanteria, która takowe obręcze posiada jest w samym centrum Krakowa, a ja nie miałam ani czasu ani chęci jeździć tam przed samymi Świętami, dlatego moją gwiazdkę pozostawiłam "wolną". Oto ona:

Do wykończenia brzegów tak sopelków, jak i gwiazdki wykorzystałam kordonek Maxi mettalic ze srebrną nitką i powiem Wam, że zakochałam się w nim. Już kombinuję co by sobie z niego wydziergać (chustę, bluzeczkę?). Jest bardzo przyjemny w obróbce i pięknie wygląda.

Udało mi się zrobić jeszcze dzwoneczek. Z ciemnoniebieskiej Camellii, którą z kolei szydełkowało się fatalnie. Kordonek jest bardzo sypki i niemiłosiernie się zwija - co kilka słupków musiałam odwijać kłębek. Wzór dzwoneczka znalazłam tutaj.

Ciężko się go bardzo fotografowało, aparat nie chciał mi złapać ostrości, dodatkowo na białym tle wzór zlewał się w jedna masę i tylko to jedno zdjęcie na choince zrobione z daleka z lampą błyskową nadaje się do pokazania.

Po raz pierwszy usztywniałam na wikol i muszę przyznać, że jest to metoda bardzo skuteczna. No chyba, że w trakcie suszenia napatoczy się ktoś, kto z okrzykiem "ale fajne!" musi pomacać. To dlatego sopelki są lekko zdefasonowane, ale już nie udało mi się ich naprostować.

I na tym kończę tematykę świąteczną. Za to w następnym poście będę się chwalić :-D