Nie cierpię zmiany czasu!

I to bez znaczenia w którą stronę następuje. Po prostu mój zegar biologiczny nie obsługuje tej funkcji. Chyba muszę mieć jakiś stary model. I żadne argumenty w stylu, ze teraz śpimy o godzinę dłużej do mnie nie przemawiają, bo i tak jeszcze długo będę się budziła zgodnie z poprzednim czasem. A jak już w końcu się przestawię, to znowu trzeba będzie zmieniać. W drugą stronę. W dodatku ktoś podstępnie ukradł mi połowę wieczoru - właściwie zaraz po obiedzie robi się ciemno. A ja jestem stworzeniem światłolubnym. No to sobie ponarzekałam, a teraz pokażę Wam coś, co zrobiłam już chwilę temu (będzie ze dwa tygodnie), ale dopiero dzisiaj zmobilizowałam się do zrobienia zdjęć.

Sądząc z komentarzy moja "śliweczka" przypadła Wam do gustu. Mnie również. Dlatego właściwie od razu poczyniłam kolejne eksperymenty. Oto efekt:

Dwie shambalowe bransoletki, ale jakże różne...

Pierwsza powstała ta:

Moja córka jak ją zobaczyła, to stwierdziła:

- O mamo, widzę, że zrobiłaś bransoletkę ze zniczami!

- ?!?

- No przecież to oczywiste: Ma kolory Gryfindoru, a te złote kuleczki to przecież znicze!

Mówiąc szczerze sama bym na to nie wpadła, ale moje córki to w końcu pokolenie Harrego Pottera. Na tych książkach uczyły się czytać i sentyment pozostał mimo lat (już kilkunastu!), które od tego czasu upłynęły. Więc niech będzie: bransoletka ze zniczami.

To klasyczna shambala wypleciona z cienkiego (1 mm) sznurka woskowanego w kolorze czerwonym. Szerokość gotowej plecionki to 5,5 mm.

Elementem centralnym bransoletki jest chainmaillowy łącznik wypleciony splotem spiralnym o nazwie Mobius. Średnica kółeczka to ok. 13 mm.

W bransoletkę wplecione są złote diamentowane kuleczki o średnicy 8 mm.

Na końcówkach sznureczków znajdują się podobne kuleczki, tylko 4 mm.

Druga jest trochę masywniejsza. Wyplotłam ją z czarnego gorsetowego sznurka (satynowy 2 mm), dzięki czemu jest bardzo mięsista.

Element centralny,czy jak kto woli łącznik to podobnie jak w śliweczce Romanov. Jednak ten jest znacznie większy - ma ok. 2 cm średnicy.

Wyplotłam go z pozłacanych ogniwek, a w środek włożyłam 6 mm kulkę Nocy Kairu. Na niektórych zdjęciach udało mi się nawet uchwycić jej iskrzenie.

W bransoletkę wplecione są zamiast koralików pozłacane kółeczka. Pomysł niestety nie mój, tylko podpatrzony, ale tak mi się spodobał, ze musiałam spróbować.

Jak to w shambali zamiast zapięcia jest regulacja obwodu, ale trochę inna niż zazwyczaj. Szczerze mówiąc taką robiłam w moich pierwszych tego typu bransoletkach, lata temu. Nie ma osobnego elementu łączącego dwa końce sznurka, funkcję tę pełnią obie końcówki. Tak to wygląda:

Wieczorem przy sztucznym świetle cała bransoletka (również sznurek) mocno się błyszczy:

Przy okazji dowiedziałam się, ze sznurek gorsetowy jest trochę za gruby na klasyczną shambalę, lepiej byłoby wkleić go w jakieś końcówki. Szkoda, bo mam go duże zapasy, ale w sumie to zrobiłam je raczej z myślą o kumihimo, więc może jednak wrócę do dysku?

Jeszcze tylko rodzinne zdjęcie wszystkich trzech bransoletek, razem ze "śliweczką":

PS. Post ten miał być opublikowany w poniedziałek rano, ale z technologią nie wygrasz :-( Padł nam internet, jak się okazało jakaś większa awaria i na cały dzionek zamknęło się nam "okienko na świat". Dlatego publikuję dopiero teraz. A w kolejce czeka już trzecia część chainmaillowego poradnika.