Metal

Tytuł mówi wszystko. Postanowiłam wziąć udział w kolejnym wyzwaniu Szuflady. Tym razem tematem jest metal.

A ja przecież od jakiegoś czasu zaginam ogniwka (prawie jak świstak sreberka). No to zrobiłam bransoletkę. W pierwszym odruchu miałam pójść w miedź i wire wrapping, ale ten projekt jakoś tak sam mi się narzucił:

Bardziej metaliczna już być nie mogła. Ogniwka, z których jest wypleciona są ze stopu żelaza (nie wiem dokładnie co to za stop, ale lgną do magnesu jak się patrzy) i pokryte czarną powłoką (metody też nie znam, ale powłoka jest bardzo mocna i trwała). To moje ulubione ogniwka do chainmaillu - są twarde i nie rozginają się bez pozwolenia, a powłoka się nie ściera, ani podczas zaginania, ani podczas noszenia. Zaopatrzyłam się kiedyś w sporą ich ilość, w różnych kolorach i niektóre niestety już zaczynają mi się kończyć - chyba będę musiała uzupełnić zapasy. Ale wracając do tematu. Złote (choć w sklepie opisane były jako brązowe) kulki, które wykorzystałam to najbardziej metaliczny spośród minerałów, czyli hematyt.

Podobnie jak poprzednio kulki (10 mm) oplotłam "Romanovem", czyli wariacją splotu bizantyjskiego, wykonaną z ogniwek o średnicy 6 mm. Poszczególne segmenty połączyłam dużymi (12 mm) ogniwkami, a żeby nie było im łyso dołożyłam jeszcze czarne metalowe kuleczki.

Bransoletka jest ciężka, więc powinna być dość ciasno zapięta na nadgarstku, żeby się ładnie układała.

Dlatego zrobiłam tylko 8 segmentów i dodałam kawałek łańcuszka do regulacji obwodu. Na końcu wisi jeszcze jedna kulka hematytu. Zapięcie na karabińczyk. 

Jako się rzekło, moją metaliczną bransoletkę zgłaszam do Szuflady.

A teraz lecę nadrabiać zaległości w blogosferze, bo ostatni weekend kompletnie wypadł mi z kalendarza i to niestety nie z powodu błogiego leniuchowania ;-)

PS. Moje dziewczyny stwierdziły, że bransoletka jest mroczna i z pewnością wieszczy nieszczęście, w związku z tym została ochrzczona imieniem Cassandra.