Chyba mi całkiem odbiło...

Dlaczego?

A no po pierwsze jutro wyjeżdżamy na ferie i powinnam się raczej pakować niż druciki wywijać, a po drugie... to za chwilę zobaczycie na własne oczy.

Kiedy robiłam studniówkową wyprawkę, to owe druciki spoglądały na mnie ze swoich pudełek z wyraźnym wyrzutem. Jak tylko skończyłam to nie wytrzymałam i sięgnęłam po nie. Na początek skończyłam wisior-nagrodę wygraną w moim candy. Ale jego Wam jeszcze nie pokażę. Idąc za ciosem chciałam zrobić wreszcie kolczyki do wisiora, który na nie czeka już prawie dwa lata, ale okazało się, że będzie musiał jeszcze trochę poczekać, bo na wisior dla Sylwii wykończyłam do cna zapasy moich srebrnych drucików, a na zakupy czasu już nie mam. W takiej sytuacji powinnam po prostu dać sobie spokój, ale one tak na mnie patrzyły (te druciki, znaczy się). Pomarańczową pracę na Cykliczne kolorki miałam robić dopiero po powrocie, ale te druciki... No to zrobiłam teraz.

Może zacznę od banerka:

Już sam wybór tego właśnie wariantu może świadczyć o lekkim braku równowagi emocjonalnej, ale co mi tam.

Na początek postanowiłam sprawdzić, jak to z tym pomarańczowym u mnie jest i powiem Wam - nie jest różowo. Zajrzałam do szafy, a tam pomarańczowe kwiatki na letniej sukience... i tyle. Przeszukałam biżuterię, nic nie znalazłam. Rozejrzałam się wkoło, no tu już zdecydowanie lepiej. Przede wszystkim wszędzie pełno sosnowego drewna (drzwi, obudowa kominka, szafki w kuchni), które po kilku latach wystawienia na światło robi się jak najbardziej pomarańczowe, poza tym pomarańczowe akcenty na zasłonkach w salonie, doniczki w kolorze terakoty. Jednak najwięcej tego kolorku znaleźć można w lodówce i latem w ogródku. Można powiedzieć, że lubię pomarańczowy, ale nie używam (właściwie, to sama nie wiem dlaczego).

Ostatnio wpadły mi ręce te bryłki pomarańczowej masy perłowej,

które dawno temu były bransoletką zakupioną w kramach na rękawkowym festynie pod Kopcem Krakusa. Właścicielką była moja najmłodsza, wówczas jeszcze w wieku przedszkolnym. Po jakimś czasie gumka pękła, a kamyczki wylądowały w woreczku. Niedawno wypłynęły na powierzchnię przy okazji jakichś porządków. Zaproponowałam, że bransoletkę naprawię, a Zosia na to: "nie mamusiu, zrób z tego coś ładnego". Takich rzeczy nie trzeba mi dwa razy powtarzać.

Postanowiłam, że owinę je w druciki, tylko jakie? Niedawno zakupiłam trochę kolorowych drucików do wrappingu i jeszcze nie miałam okazji ich wypróbować. Doszłam do wniosku, że skoro nie musi mi to do niczego konkretnego pasować, to mogę puścić wodze fantazji i wybrałam kolor... fioletowy.

Tak więc powstały szalone, może nawet trochę psychodeliczne kolczyki z bryłek pomarańczowej masy perłowej z dodatkiem miedzi i fioletu.

Wybrałam dwie bryłki o najbardziej zbliżonym kształcie i rozmiarze, ale nie są identyczne.

Jako bazę wire-wrappingowej oprawy wykorzystałam drut miedziany, ale po raz pierwszy go nie zoksydowałam, w końcu miało być pomarańczowo, a czysta miedź jest jak najbardziej pomarańczowa. Również bigle są miedziane nieoksydowane.

Owijka jest z drucika w kolorze fioletowym. Jest on również miedziany, tylko powleczony kolorową powłoką.

Kolczyki są niewielkie -  jakieś 4 cm długości wraz z biglem.

Oprawa jest dość prosta, ale i tak daje po oczach. W sztucznym świetle pomarańcz masy perłowej jest bardziej jaskrawy, a fioletowy oplot przyjmuje barwę śliwkową.

Może kiedyś dorobię im wisiorek do kompletu?

Danusia prosiła jeszcze, żeby zaproponować kolorek na marzec. Ponieważ w marcu zaczyna się kalendarzowa wiosna, ale przyroda zazwyczaj jeszcze nie może się zdecydować, dlatego aby jej trochę pomóc proponuję najbardziej wiosenny kolor, czyli zielony. Najlepiej z dodatkiem krokusowych kolorów (fioletowy, żółty, biały). Ale miał być jeden kolor, więc zielony.

Od jutra przez najbliższe 10 dni nie będę miała dostępu do sieci (albo bardzo ograniczony), więc nie będę mogła aktywnie uczestniczyć w zabawie, ale postaram się wszystko nadrobić po powrocie. Do zobaczenia (a może raczej przeczytania?) po feriach :)