Uff! No i po studniówce!

Nie mojej oczywiście (ta była dawno temu), tylko mojej średniej córki. Ponieważ kiedyś uszyłam studniówkową sukienkę dla najstarszej, to te młodsze uznały, że dla nich też oczywiście to uczynię. No i cóż było począć? Uszyłam kolejną. Została jeszcze jedna, ale to dopiero za pięć lat.

Kiedy zakładałam tego bloga nie sądziłam, że będę pokazywać tu szyte przeze mnie ciuchy. Ale obiecałam, że się pochwalę, no to się chwalę.

Właściwie to uszyłam nie tylko sukienkę, a stworzyłam kompletną kreację. Tylko buty i rajstopy nie wyszły spod mojej ręki :) Trochę czasu mi to zajęło, bo oczywiście w trakcie było mnóstwo poprawek i zmian koncepcji - jakieś dwa tygodnie wycięte z życiorysu. Tak więc i post będzie długi.

Oczywiście podstawowym elementem kreacji jest sukienka.

Długa prawie do ziemi, dwuwarstwowa, dwukolorowa. Część spodnia jest z cienkiej czarnej satyny. Ale żeby nie było zbyt łatwo, to te elementy, na których spoczywa koronka są stroną matową na wierzch, a te, które wystają - stroną błyszczącą. No i właśnie warstwa wierzchnia z czerwonej koronki. Fason u góry dopasowany, na dole rozkloszowany z fikuśnymi rękawami. Kilometry szwów, gdyby nie to, że mam dość szybkiego overlocka, to chyba szyłabym do dzisiaj. Gdzieniegdzie ozdobna taśma pasmanteryjna w kolorze czerwonym. Bazą był model sukienki karnawałowej z Burdy nr 1/2007. Na wieszaku nie prezentuje się może najlepiej, ale manekina się (jeszcze) nie dorobiłam.
To jeszcze parę szczegółów.
Dekolt (widać, że krzywo wisi na wieszaku, ale jak to rzuciłam na duży ekran, to sukienka była już na studniówce):

Rękaw:

Muszę przyznać, że ta koronka nieźle dała mi w kość. Nie wiem, kiedy porwę się znowu na coś takiego.
Kolejnym elementem jest gorset zakładany na wierzch sukienki:

Czarny, bardzo dopasowany. Sznurowany z przodu. Od talii rozcięty, dzięki czemu powstały luźne poły. Z przodu najkrótsze, z tyłu najdłuższe. Bazą był model z Burdy nr 6/2011. Początkowo miał być bez ramiączek, ale nie chciał się trzymać na śliskiej koronce i dostał cieniutkie atłasowe ramiączka. Tak prezentuje się na sukience:

No i jeszcze dodatki.
Córka wymarzyła sobie rękawiczki. Czarne, koronkowe, długie do łokcia i bez palców. Zeszła z pół Krakowa i nie udało jej się takich kupić. A mnie wróciły demony z przeszłości, bo dawniej, kiedy potrzebowałam jakiś nowy ciuch, to po kilku godzinach bezowocnego łażenia po sklepach odzieżowych lądowałam w sklepie z materiałami, potem jeszcze noc (a może i dwie) spędzona przy maszynie i tak to się kończyło. Rękawiczek koronkowych jeszcze nigdy nie szyłam, ale kiedyś musi być ten pierwszy raz. Kupiłam w pasmanterii 1,5 m szerokiej elastycznej koronki, zasiadłam do maszyny i wymościłam takie mitenki:

Niestety zapomniałam zrobić im zbliżenia na ręce, ale wyglądało to mniej więcej tak:

Oczywiście skoro studniówka, to nie mogło się obejść bez podwiązki. Wykorzystałam jeden ze ścinków koronki i zrobiłam taką oto recyclingową podwiązkę:

Zdjęcia na nodze niestety nie ma.

I jeszcze ostatni dodatek - biżuteria. Ze względów praktycznych ograniczona do samego naszyjnika. Bo dziurek w uszach nie ma, a bransoletka gryzłaby się z rękawiczkami.
2 cm szklany kaboszon w kolorze Garnet obhaftowałam koralikami w kolorze Nickel i 3mm Fire Polish w kolorze Garnet.

Spód wykończyłam czarną sztuczną skórką.

Nośnikiem jest ciasna obroża z czarnej aksamitki. Było kilka koncepcji zawieszenia elementu koralikowego na aksamitce, ostatecznie zawisł na krótkich łańcuszkach:

W międzyczasie córka stwierdziła jeszcze, że u dołu ma za dużą plamę czerwieni i postanowiła udrapować trochę koronkę. Odbywało się to już po ostatecznym założeniu sukienki i trwało zdecydowanie dłużej niż powinno. Po kilku przymiarkach wyszło nam coś takiego:

Na koniec, dla wytrwałych mam jeszcze zdjęcie całej kreacji na modelce. Niechętnie, ale zgodziła się na publikację bez "uciętej głowy". Zrobione tuż przed wyjściem :)

A teraz wreszcie biorę się za nagrodę wygraną przez Sylwię B w moim candy. Mam nadzieję, że wybaczysz mi tę zwłokę :)