No to balujemy!

Wszak zaczął się karnawał.

Pierwszym moim wyzwaniem na ten karnawał była "wyprawka" na osiemnastkową imprezę dla mojej córki. Z tego powodu musiałam odkopać dawno nieużywaną maszynę do szycia, bo dziecko zażyczyło sobie spódnicę uszytą przez mamę. Co było robić? Uszyłam.

Spódnica miała być szeroka, na karczku i w dodatku zielona. Zadanie wcale nie łatwe, ale podołałam. Był kłopot ze zdobyciem odpowiedniego materiału, trzeba było trochę pokombinować. Karczek jest z ciemnoszarego streczu, a dół z ciemnozielonego merino, skrojony z pół koła, całość lekko asymetryczna. Szyłam bez żadnego konkretnego wykroju, "na czuja" z kilkoma przymiarkami. Nie jest idealna, ale córce się podoba, a to najważniejsze. Zdjęcie na wieszaku trochę wymięte, bo robione już "po", a tak układa się w tańcu:

 

Do tego lekko podrasowana "podkoszulkowa" bluzeczka i oczywiście biżuteria. No i wreszcie docieramy do sedna. Zrobiłam komplet: naszyjnik i bransoletkę, jako, że dziecko moje dziurek w uszach zrobić sobie nie dało, więc kolczyków niet. Znalazłam w moich zbiorach dwie fasetowane łezki i kilka kulek przepięknego zielonego jadeitu i to on stał się sercem projektu.

Po konsultacjach zdecydowałyśmy się na technikę przewodnią chainmaille. Trudniejsza była decyzja co do koloru ogniwek - czarne czy posrebrzane? W końcu są i takie i takie. Zastosowałam jeden z podstawowych splotów - Helm.

Naszyjnik w swojej formie przypomina trochę barokową kolię. Nośnikiem jest dość ciasna chainmaillowa obroża. Na niej centralnie wisi wire-wrappingowy element z jadeitami, który dodatkowo połączony jest z obrożą kilkoma łańcuszkami. Zarówno ogniwka, jak i druty zastosowałam czarne i posrebrzane. Jak w przypadku ogniwek był to dobry wybór, tak z drucików nie do końca jestem zadowolona. Pierwszy raz wrappkowałam posrebrzanym drutem i to jednak nie jest to. Początkowo bardziej obawiałam się, jak zrobię bazy z grubego drutu bez lutowania, ale okazało się, że wyszły całkiem dobrze. Gorzej było z formowaniem wywijasów. Jedyny drut  jaki posiadałam w odpowiedniej grubości okazał się zbyt sztywny, nie dało się go formować w palcach, musiałam używać szczypiec i w dodatku bardzo łatwo się załamywał. Dlatego z wykonania samych elementów wire-wrapping nie jestem do końca zadowolona, ale nie było już czasu na poprawki.

A tak wyglądało to na szyi:

Bransoletka nawiązuje klimatem do naszyjnika. W centrum jest jadeitowa łezka we wrappowanej oprawie, trochę mniejszej jak w naszyjniku, która za pomocą łańcuszków i jadeitowych kuleczek połączona jest z chainmaillową bazą.

W ostatniej chwili zastosowałam jeszcze jedną zmianę - wymieniłam część ogniwek czarnych na posrebrzane, ale nie zdążyłam już tego pstryknąć przed imprezą. Pomimo zastosowania tak sztywnego drutu córka dała jej radę i jak to sama stwierdziła bransoletka po imprezie została "ranna" - zaczepiła gdzieś i porozginała te druty, którym ja nie mogłam dać rady szczypcami. Dlatego zmodyfikowaną bransoletkę sfotografowałam dopiero po "kuracji", i teraz wygląda to tak:

I na ręce (zdjęcie ruszone, ale córka do cierpliwych nie należy i już mi uciekała):

Kiedy łączyłam ostatnie ogniwka naszyjnika - w Szufladzie ukazało się właśnie wyzwanie, jak na zamówienie. Skojarzenie natychmiastowe. Dlatego zgłaszam mój komplet, a w szczególności naszyjnik do wyzwania "Niech Żyje Bal!"

Większość zdjęć niestety robiona przy sztucznym świetle, ale od Świąt jestem chora i nie odważyłam się na sesję w plenerze. Poza tym chainmaille to wyjątkowo trudna do fotografowania technika - sprawia mi chyba najwięcej kłopotów ze wszystkich.
A teraz czeka mnie kolejne wyzwanie, znacznie bardziej wymagające - "wyprawka" na studniówkę. Ale na to mam na szczęście jeszcze miesiąc :)