Japońska fascynacja - kwiaty

No właśnie; fascynacja jak fascynator. Nie wiem dlaczego, ale bardzo nie lubię tego określenia. Jakoś mi nie leży. Dlatego pomimo, że moja praca to według definicji "fascynator", ja pozostanę przy skromnej "ozdobie do włosów".

Od początku bardzo chciałam na kalendarzowy konkurs wykonać wreszcie coś całkowicie chainmaillowego. Tymczasem ciąg skojarzeń zaprowadził mnie do kwiatów kanzashi. Trzeba było jakoś to połączyć. Na szczęście nie okazało się to trudne. Chainmaillowe kwiatki z łuseczek już przecież robiłam, i pięcio- i sześcio-płatkowe. W tym przypadku intuicyjnie wiedziałam, że powinny one być pięciopłatkowe. Dopiero później doczytałam o numerologicznych preferencjach w japońskiej tradycji.

Przy próbie odwzorowania formy kanzashi wydały mi się istotne przede wszystkim dwa elementy: wielowarstwowe płatki i środek podkreślony koralikiem. Tak wyglądała pierwsza wersja:

(płatki: aluminium, ogniwka: mosiądz, szklany kryształek 6 mm)

Jest bardzo podobna do moich dotychczasowych kwiatków. Tylko płatki dałam podwójnie, a w środku umieściłam kryształek. Ten kwiatek wprawdzie nie wylądował  w ostatecznej wersji mojej ozdoby, ale nie znaczy to, że mi się nie podoba. Najprawdopodobniej skończy jako wisior.

Przy drugiej przymiarce dwie warstwy płatków ułożyłam na przemian i połączyłam je niezależnie.

(płatki: aluminium i miedź, ogniwka: ze stopu żelaza i aluminiowe, kryształek szklany 6 mm)

Kwiatek zyskał lekko przestrzenną formę, co zdecydowanie mi się spodobało.

Pasował mi tu bardziej okazały środek i wykorzystałam w tym celu gwiazdkę z 6 mm kryształkiem w środku. Gwiazdka jest dokładnie taka sama, jak te choinkowe, tylko udało mi się jeszcze do środka wcisnąć kryształek.

Sporo wysiłku kosztowało mnie połączenie tego wszystkiego "na sztywno". Pierwotnie próbowałam zrobić to posrebrzanymi miedzianymi ogniwkami, ale okazały się zbyt miękkie i musiałam zamienić je na znacznie twardsze, żelazne. Tak to wyglądało od spodu, zanim wylądowało na grzebieniu:

Mniejsze kwiatki zrobiłam podobnie jak wewnętrzną część tego większego.

(płatki: mosiądz, ogniwka: mosiądz i aluminium, szklany kryształek 6 mm)

W utrzymaniu formy 3D wydatnie pomogły mi gwiazdki z kryształkami.

Tym razem ogniwka łączące wykonane są z mosiądzu. A tak wyglądało to od spodu (w ostatecznej wersji te najmniejsze łączące ogniwka między płatkami zamieniłam na jeszcze mniejsze, ale nie zrobiłam już po tym zdjęcia):

Kiedy wszystkie kwiatki wreszcie samodzielnie trzymały zadaną formę, ...

...przystąpiłam do wykonania grzebienia. Niestety nie mam zdjęcia samego grzebienia, choć byłam pewna, że go zrobiłam, ale wyglądało to mniej więcej tak:

Uformowałam go z grubego (1,2 mm) drutu mosiężnego, zlutowałam końce drutu, "zęby" skręciłam kilkakrotnie i całość wyklepałam celem usztywnienia. W efekcie jest on dość sprężysty, ale nie odkształca się.

I wreszcie przyszła kolej na umocowanie kwiatków. Nie wierzyłam, że dam radę zrobić to tylko i wyłącznie za pomocą ogniwek, a jednak udało się.

Widok od góry, widać wyraźnie trójwymiarowość kwiatków.

Nakombinowałam się przy tym jak koń pod górę, ale dałam radę :D Na koniec jeszcze połączyłam kwiatki ze sobą i z grzebieniem za pomocą splotu Euro 4 in 1 i tak to teraz wygląda od spodu:

Na temat kwiatków to właściwie wszystko. W następnym poście poruszę kwestię spiralek.

Na koniec chciałam się trochę pożalić. Albo technika chainmaille nie budzi specjalnego zachwytu w narodzie, albo jest dla większości zbyt egzotyczna. Ciężko się z tym przebić do ludzi. Niby oglądają, ale mało kto kupuje. Moja praca w konkursie też zebrała jak dotąd niezbyt wiele głosów, a kiedy pokazałam wire-wrapping było ich znacznie więcej. Zresztą jak patrzyłam w starszych edycjach pojawiło się już kilka prac chainmaillowych i również tych głosów miały niewiele. Nie mam już pomysłu jak przekonać ludzi do takiej biżuterii.

Żeby jednak nie było tak smętnie zakończę jeszcze kilkoma zdjęciami: