Zamiast podsumowania

No i minął nam kolejny rok. Czy to aby nie za szybko leci? Nie potrafię stwierdzić czy był dobry, czy zły. Na pewno na swój sposób inny, niepowtarzalny, podobnie jak każdy wcześniejszy i każdy następny. Zaglądam sobie na Wasze blogi i prawie wszędzie widzę podsumowania tego minionego roku. Ale u mnie nie będzie żadnych podsumowań. Po prostu ich nie lubię, kojarzą mi się z inwentaryzacją, a inwentaryzacja na koniec roku to nic miłego. Dlatego nie będę przypominać sobie, co zrobiłam, raczej pomyślę o tym co mogę zrobić, ale też o tym nie napiszę, żeby nie zapeszyć. Planów mam trochę, ale pochwalę się dopiero jak coś z tego wyjdzie.

Na wstępie chciałam Wam bardzo podziękować za życzenia świąteczno-noworoczne, które dostałam od Was w komentarzach i wybaczcie, że nie odpowiem każdej z osobna, ale przez ten okres miałam niewielki rozbrat z komputerem i teraz zamiast odrabiać zaległości wolę iść do przodu.

Tymczasem muszę wreszcie pokazać moją pracę mobiuskową. Nie jest taka jak sobie założyłam. Niestety muszę wreszcie przyznać publicznie, że te kolorowe aluminiowe druciki, które z wielkimi nadziejami nabyłam w zeszłym roku po prostu nie nadają się do chainmaillowego wykorzystania. Są zdecydowanie zbyt miękkie. Dość powiedzieć, że ogniwka zaginałam gołymi palcami. Z tak miękkiego drutu nie da się nawet wyciąć piłką ogniwek, chyba, że bardzo malutkie. Dlatego te większe (do kolczyków i wisiorka) ostatecznie wycięłam szczypcami. Na szczęście druciki nadają się idealnie do wire-wrappingu, więc na pewno się nie zmarnują. Najpierw banerek:

A miało być tak pięknie...
Wymyśliłam sobie cieniowany komplet. W bransoletce najmniejsze mobiuski z 3 ogniwek, w kolczykach trochę większe z 6-ciu i największy wisiorek z 9-ciu. Wszystko z trzech kolorów. Efekt kolorystyczny podoba mi się bardzo i na tym koniec. Ogniwka są brzydko przycięte i deformują się przy najmniejszym dotknięciu. Wygląda to tak:

Z daleka nawet ujdzie, dlatego mimo wszystko będę go nosić dopóki się całkiem nie rozleci.

Zaczęłam od bransoletki. Ogniwka o współczynniku AR=5. Pierwsze z nich wycinałam przy nienajlepszym świetle i niektóre trochę się pokancerowały. Starałam się ich nie używać, ale jednak kilka się przemyciło, a już nie mam siły ich wymieniać. Połączenie trzech kolorów dało efekt bardziej opalizacji niż cieniowania, ale też mi się podoba.

Mobiuski połączyłam czarnymi "amerykańskimi" ogniwkami, które wykonane są ze zdecydowanie twardszego drutu i ani się nie deformują, ani nie rozginają, choć to również aluminium. Zapięcie na karabińczyk.

Średnica mobiusków to ok. 8 mm i taka jest też szerokość bransoletki.

Kolczyki wykonałam z kółeczek o AR=8. Kolory rozmieściłam na przemian pojedynczo, aby zachować efekt uzyskany w bransoletce. Mobiuski złapałam czarnymi żelaznymi ogniwkami i zawiesiłam na metalowych biglach również w czarnym kolorze.

Ich średnica to ok. 12 mm.

No i jeszcze wisiorek. Mobiusek powstał z 9-ciu ogniwek o AR=11. Kolory podobnie jak w kolczykach rozmieszczone na przemian.

Jego średnica to ok. 15 mm.

Doczepiłam do niego czarną krawatkę i powiesiłam na cieniutkim czarnym łańcuszku.

Generalnie komplecik jest dość subtelny i gdyby nie te ogniwka to byłby nawet całkiem fajny.

Już chyba odpuszczę sobie próby z tym drutem, zostawię go do wrappingu, a w chainmaille przeproszę się z miedzią.
Wczoraj wieczorem wyciągnęłam miedziane druty i zaczęłam wycinać ogniwka. Tnie się wspaniale i jestem z nich bardzo zadowolona. Przygotowuję z nich jeszcze jedną pracę mobiuskową, lada chwila ją Wam pokażę. Powinnam zdążyć z tym jeszcze zanim żabka przeniesie się na nowe żerowisko. A przy okazji będę miała dla Was niespodziankę. W ogóle w najbliższym czasie będzie u mnie kilka niespodzianek, więc proszę trzymajcie rękę na pulsie :)

PS. Dobra passa trwa! Właśnie dowiedziałam się, że mój łuseczkowy naszyjnik załapał się na wyróżnienie w Kreatywnym Kufrze :) Chyba nadal lubię mapki ;-D