Śliweczka?

Dlaczego ze znakiem zapytania? Bo nie jestem pewna czy ten fiolet jest wystarczająco śliwkowy. Jakby co, to na szczęście czasu jeszcze sporo, można wymyślić coś innego. W sumie to wszystkie użyte kolory udało mi się znaleźć na palecie zaproponowanej przez Szefową, więc może mi zaliczy.

Ale do rzeczy. Zauważyłam, że dawno nic nie mieszałam, a w końcu nazwa bloga jednak zobowiązuje. Wrzuciłam więc do mojego magicznego kociołka trochę sznureczków, parę ogniwek i szklany koralik. Zamieszałam co nieco i wyszedł mi taki oto eksperyment:

Połączyłam dwie techniki, które ostatnio zdecydowanie u mnie dominują. Uplotłam prostą makramową bransoletkę z łącznikiem pośrodku. Nie wiem czy ma to jakąś konkretną nazwę, pewnie ma, ale nie mam pojęcia jaką. Jednak łącznik to nie jakiś tam gotowiec, tylko element chainmaillowy wykonany splotem Romanov ze szklanym koralikiem w środku. Koralik jest kobaltowy, ale dość dobrze zgrał się kolorystycznie z resztą.

Co sądzicie o takim eksperymencie? Bo mnie się podoba i na pewno będą jakieś powtórki. Jeszcze zbliżenie na chainmaillowy łącznik:

Wykorzystałam milimetrowej grubości lakierowany, stapialny sznurek. Jest dość krnąbrny przy wiązaniu, bo sztywny i śliski. Jednak podoba mi się efekt końcowy i warto było trochę się pomęczyć. Miałam dokładnie taki kawałek jak trzeba wykorzystałam dosłownie do ostatniego centymetra.

Chociaż sznurek ma kolor ewidentnie śliwkowy, to mój aparat widział go cały czas jako fiolet. Próby manewrowania balansem bieli zażółcały tylko tło :( To zdjęcie najlepiej oddaje odcień sznurka, choć kolor dużego ogniwka jest jeszcze mocno zafałszowany. Lepiej nie będzie, bo ani odpowiedniejszym sprzętem, ani tym bardziej atelier niestety nie dysponuję.

Plecionka chainmaillowa to jak już wspomniałam Romanov, czyli wariacja splotu bizantyjskiego bardzo popularna w biżuterii. Jednak zwróćcie uwagę na ogniwka. To mój najnowszy nabytek. Kolorowe ogniwka z anodyzowanego aluminium. Wykorzystałam kolory: "Lavender" (małe) i "Purple" (większe). To dokładnie takie, jakie w pierwszej części poradnika pokazałam jako ogniwka idealne. Udało mi się zdobyć informację, że najtaniej takie ogniwka można nabyć w USA, ale drugie tyle trzeba dołożyć za przesyłkę do Polski. Tymczasem moje najstarsze dziecko przez całe wakacje pracowało w NY, więc dostała od mamy zlecenie i niedawno przywiozła paczuszkę wreszcie do domu. Cały czas nie mogę się napatrzyć. Tak to wyglądało po wysypaniu z koperty:

A tak po posegregowaniu i opisaniu:

Ogniwka są rzeczywiście idealne i bardzo kolorowe. Wybrałam głównie takie drobniutkie, do bizantyjki. Bałam się, że będą miękkie, ale na szczęście niesłusznie. Możecie więc spodziewać się dużo kolorowych plecionek :) Wybacz Danusiu prywatę, ale musiałam się pochwalić.

Ach, byłabym zapomniała z tego wszystkiego napisać o moim stosunku do śliwkowego. Zdecydowanie wolę go od klasycznego fioletu, choć aktualnie nie mam w szafie nic w tym kolorze, ale gdybym miała, to bym nosiła. Jeszcze niedawno miałam kurtkę, bardzo ją lubiłam, ale już całkiem się rozsypała. Za to uwielbiam śliwki. Tylko chwilowo już nie mogę na nie patrzyć, bo takich ilości węgierek na drzewach co w tym roku to jeszcze nie widziałam. Tak to wyglądało na samym początku, czyli pod koniec sierpnia. Potem nagle zrobiło się ich jeszcze kilkakrotnie więcej, choć od samego początku trzeba było podpierać gałęzie, a i tak kilka pękło pod obciążeniem.

Smażę powidła od miesiąca i już mi się trochę znudziło. Za to przyjemnie się będzie potem te słoiczki otwierało, tym bardziej, że jest duża szansa na to, że za rok śliwek nie będzie wcale. Dlatego też chyba nie zdobędę się na nakarmienie Stefanii.