Fiolet

Długo się zastanawiałam, jaką by tu wykombinować fioletową pracę na kwietniową zabawę u Danusi.

Bo fiolet niestety nie jest moim ulubionym kolorem. Nie żebym go jakoś specjalnie nienawidziła, ale ze świecą u mnie szukać czegoś w tym kolorze. Ani ubrań, ani biżuterii, ani żadnych dodatków w mieszkaniu. Tylko w ogródku nie unikam kwiatów w fioletowym kolorku. Lubi go za to moja najmłodsza, wszystko co do tej pory zrobiłam w fiolecie było dla niej. Myślałam, że może ona coś wymyśli, ale nie chciała współpracować. Z pewnością będę coś w tych kolorach robić, ale na pewno nie w kwietniu tylko później. Nie chciałam też wymyślać nic na siłę. Z ratunkiem przyszła mi moja skleroza. Kilka lat temu, kiedy zaczynałam eksperymenty koralikowe, próbowałam też wyplatać koraliki modułowe. Między innymi zrobiłam też kilka (a dokładnie trzy) w fioletowym kolorze. Niedawno, podczas porządków przedświątecznych wpadłam na nie niechcący. Okazało się, że mają dość małą dziurkę i na modułową bransoletkę Zosi się nie wcisną. Nawlekłam je więc na dość cienki fioletowy rzemyk, dodałam kilka posrebrzanych przekładek, zawiązałam parę węzłów i oto jest moja fioletowa praca.

Nic wielkiego. Bardzo prosta bransoletka. Gdyby nie fioletowy kwiecień, to pewnie koraliki jeszcze długo by leżały w pudełku.

Zastosowałam węzeł, który daje możliwość regulacji szerokości bransoletki. Nie mam pojęcia jak się on nazywa, ale od zawsze lubiłam go stosować, głównie w naszyjnikach, bo kiedyś nosiłam różne dziwne rzeczy na rzemieniach, w takim trochę hippisowskim stylu.

Nie będę się rozpisywać, bo i nie ma o czym, tylko lecę nakarmić Stefana. A właśnie, byłabym zapomniała. Spytałam moje dziewczyny jakiego kompana by dla niego widziały. I one mówią, że mogłaby to być salamandra.
Poszperałam więc w sieci i znalazłam to. Chyba się lubią?

(źródło)

A może wolałby taką?

(źródło)

I jeszcze jedno. Narobiło mi się strasznie dużo zaległości. Nie, żebym do Was całkiem nie zaglądała, ale ...
Staram się nadrabiać jeszcze marcowe zaległości i widzę, że wiele Waszych prac już widziałam, tylko nie miałam jak zostawić komentarza, bo oglądałam je głównie na komórce, a pisanie dłuższych tekstów na komórkowej klawiaturze zdecydowanie mnie przerasta. W dodatku, kiedy już dorwałam się do komputera, to nagle sporo komentarzy mi znikało przy próbie opublikowania. Pierwszy raz przytrafiło mi się coś takiego, ale z tego co wiem, to niektórym z Was już się takie rzeczy zdarzały. Dlatego jeśli u kogoś nie zostawiłam śladu, to nie znaczy, że nie byłam, nie widziałam i nie podziwiałam. Postaram się poprawić, bo na szczęście główny powód mojego "rozbratu" z komputerem i po części z robótkami (czyli alergia na wiosenne pyłki, skutkująca między innymi pieczeniem i łzawieniem oczu) chyba już minął.