Łososiowy komplecik i pudełeczko skarbów

Dziś dla odmiany coś znacznie mniej skomplikowanego jak ostatnio :)
Kiedyś zostałam poproszona o zrobienie sznura-nośnika do naszyjnika. Założenia były następujące: sznur ma być jak najcieńszy i w kolorze pewnej różyczki z żywicy, która ma na nim zawisnąć. Kolor został wybrany komisyjnie (nie bez trudu). Co do grubości wyznaję zasadę, że najcieńszy sznur szydełkowo-koralikowy, który jest jeszcze do przyjęcia, to taki na 4 koraliki. Wiem, że niektórzy robią z trzech, ale mnie się wydaje, że tam już więcej kordonka widać niż koralików, no nie podoba mi się i już. Więc z czterech, oczywiście piętnastek. Taki sznur ma grubość ok. 4,5 mm i jak się okazało nigdzie (prawie) nie można dostać końcówek w tym rozmiarze, a już na pewno nie w złotym kolorze (a takie miały być). Na szczęście w mojej chomiczej naturze kiedyś zakupiłam trochę takich, tak na wszelki wypadek i przydały się jak znalazł. Sznur wygląda tak:

Jest bardzo wiotki i naprawdę cieniutki:

Jednak był taki samotny. No, nie byłabym sobą, gdybym jeszcze czegoś nie wykombinowała do kompletu. Dorobiłam mu więc do towarzystwa bransoletkę. Równie cieniutką (też na 4), ale z dwóch rozmiarów koralików (2 x 15/0, 2 x 11/0). Wyszła bardzo delikatna spiralka:

Zapomniałam im zrobić zdjęcie "rodzinne", więc trochę pobawiłam się edycją i jest:

Kiedy komplecik trafił do właścicielki okazało się, że muszę zrobić jeszcze trzy takie, tylko w innych kolorach. Cóż będzie co dziergać, jak zacznie się listopadowa plucha.

Użyłam koralików TOHO 15/0 w kolorze Iside-Color Rainbow Crystal-Salmon Lined i 11/0 Iside-Color Crystal-Salmon Lined; wykończenia pozłacane.

Na koniec jeszcze chciałam wyjaśnić o co chodziło z tym pudełeczkiem skarbów, o  którym wspomniałam w poprzednim poście. Oto ono:

To wszystko najcieńsze kordonki (takie do piętnastek). Niby nie powinnam być zaskoczona, bo w końcu sama je tam schowałam, ale było to tak dawno temu, że zdążyłam już o nich zapomnieć. Kordonki pochodzą ze zbiorów mojej śp Cioci, która dziergała z nich chyba jakieś koronki, a w moim posiadaniu są od jakichś 18 lat. Chyba tej zimy czeka mnie dużo "piętnastkowych" ukośników :)

Na zdjęciu widać etykietę - kordonki zostały wyprodukowane przez łódzką Ariadnę i są oznaczone numerem 80. Kto pamięta jeszcze, że kiedyś kordonki oznaczane były numerami w zależności od grubości? (od najgrubszej "piątki"przez 8, 25 (atłasek) po 80) - łapka w górę! Bo, kiedy niedawno zapytałam w pasmanterii o kordonek "ósemkę", to pani spytała: "a co to takiego?"

Na koniec jeszcze takie wspomnienie wrześniowych czerwieni - może trochę spóźnione, bo zdjęcie zrobione z początkiem października. To najbardziej ekspansywna roślina jaką kiedykolwiek zdarzyło mi się posadzić, czyli winobluszcz. Chciałam zasłonić nim wiatkę z kubłem na śmieci, ale on chciał więcej. Walczyłam z nim dzielnie parę lat, ale w końcu się poddałam. Zaanektował już ze 20 m ogrodzenia, a ja już tylko przesadzam w inne miejsca te rośliny, które stanęły mu na drodze... Jednak ten widok powoduje, że jestem skłonna mu to wszystko wybaczyć: