Onyksy "na ostro"

Wiecie co jest dla mnie najtrudniejsze przy robieniu biżuterii? Nadawanie nazw moim pracom. Na szczęście w większości przypadków obywa się bez tego. Jednak dziś pokażę naszyjnik, któremu musiałam nadać jakieś imię.

Jakiś czas temu Royal-Stone ogłosił na swoim fanpagu konkurs, w którym udało mi się zgarnąć jedną z dwóch nagród. Trzeba było napisać jaki ma się pomysł na jeden z zaprezentowanych onyksowych zestawów. Tu na blogu jeszcze się nim nie chwaliłam, więc oto on, mój zestaw "na ostro":

Takie piękne onyksowe romby stały się moją własnością dzięki temu komentarzowi:

Oba zestawy kuszą, ale serce moje skradły romby, więc mój wybór to "na ostro". Te onyksy proszą się o oprawę chainmaille, ale obawiam się, że mogą być trochę za duże, mam więc i plan B. Od jakiegoś czasu chodzi za mną wire-wrapping w wydaniu wielokolorowym (cieniowanym); z takim onyksem w środku wyglądałoby to idealnie :) Jakiś komplecik, albo i dwa...

Onyksy rzeczywiście okazały się sporych rozmiarów, jednak mimo to udało mi się dwa z nich "ubrać" w chainmaille, a jednego we wspomniany cieniowany w-w.

Może zacznę od tego trzeciego. To był totalny eksperyment. Popełniłam przy nim sporo błędów, ale mimo to postanowiłam zaprezentować go światu.

Bazy zrobiłam z aluminiowego drutu (ze stopu Bright Aluminium), głównie dlatego, że zależało mi na jego srebrnym kolorze. Nie był to najmądrzejszy wybór, bo stop ten jest bardzo sprężysty i twardy. Ciężko było utrzymać jednakowy dystans między drutami bazowymi, co było sprawą dość kluczową.

Do owijania użyłam drucików miedzianych powlekanych elektroforezą w kolorach czarnym, brązowym i złotym.

Po lewej stronie kamienia zrobiłam oplot trzykolorowy - cieniowany. Największą trudnością okazało się zachowanie odpowiedniego dystansu pomiędzy drutami bazowymi, bo musiały się tam zmieścić dwa druciki, a nie jeden jak zazwyczaj. W sumie najlepszy efekt dało oplatanie od razu jednocześnie wszystkimi trzema kolorami, mimo, że wtedy miały one tendencję do plątania się ze sobą. Po drugiej stronie oplot jest już tylko dwukolorowy.

Efekt końcowy jest trochę popsuty przez czarny drucik, który ma tendencję do "gubienia" kolorowej powłoki, na szczęście inne kolory są wyraźnie trwalsze.

Jak wspomniałam był to eksperyment, całkiem pierwszy, ale na pewno jeszcze do niego wrócę.

Drugiego onyksa oprawiłam w ogniwka ze stali chirurgicznej. Oprawka jest podobna do oprawy kaboszonu w Euro 4in1 + 6in1, ale zamiast poprowadzić splot dookoła zrobiłam dwie połówki w odbiciu lustrzanym i połączyłam je ze sobą w ostrych narożnikach rombu. Brzmi to może dość skomplikowanie, ale wygląda tak:

Nie wygląda chyba źle, ale mam mieszane uczucia co do tego wisiorka. Może jeszcze kiedyś spróbuję czegoś podobnego, ale nie na pewno.

No i wreszcie trzeci onyks. To ten naszyjnik, któremu musiałam nadać imię. A wszystko dlatego, że dostałam propozycję napisania tutorialu do niego. Właściwie cały naszyjnik powstał właśnie pod tym kątem.

Zależało mi na tym, żeby był on chainmaillowy, ale na tyle łatwy do wykonania, żeby każdy sobie z nim poradził. Po gigantycznej burzy mózgu (z piorunami) wymyśliłam w końcu takie coś:

Kanwą naszyjnika jest kolczuga wykonana splotem europejskim z ogniwek ze stali chirurgicznej. Kolczuga jest na tyle delikatna i lekka, że z powodzeniem mogłaby być elfią robotą. Dlatego nadałam jej imię "Mithril".

Jeśli chcecie spróbować swoich sił w tej technice, ale uważacie, że to dla Was za trudne, to zajrzyjcie na bloga Royal-Stone. Opisuję tam krok po kroku, jak taką kolczugę wykonać. Na pewno sobie poradzicie 😁 .

Na koniec jeszcze dla porównania wszystkie trzy oprawione onyksy razem na zdjęciu rodzinnym.

Miesiąc się kończy, więc niebawem znów się odezwę, bo przecież trzeba się w końcu wywiązać z czerwcowych zabaw blogowych.