Safari?

No tak... W tym miesiącu nasza kochana Danutka wysłała nas na łowy. Trzeba było upolować jakiegoś cętkowanego zwierza, zedrzeć z niego skórę i wykorzystać ją w swojej pracy. No dobrze, może nie aż tak drastycznie, bo mi się tu zaraz obrońcy zwierząt oburzą, ale cętki są obowiązkowe.

Zdecydowałam się na cętki koralikowe. Miałam do wyboru: peyote, krosno lub sznur szydełkowy. Na peyote zabrakło czasu, krosna się jeszcze nie dorobiłam, więc pozostał sznur.

Wykorzystałam resztki koralików z moich zapasów. Są to głównie Toho 11/0 i Preciosa.

Wzór zaczerpnęłam z internetu, a konkretnie stąd.

Jest to ukośnik na 12 koralików w rzędzie.

Bransoletkę wykończyłam elementami w kolorze miedzi.

Jeszcze jakby czasem ten cętkowany zwierz mi ożył i zgłodniał, to dostał zeberkę na drugie śniadanie.

Jak się już pewnie domyślacie to moja praca na wrześniową edycję cyklicznych Kolorków. Oto banerek:

Jeszcze punkt obowiązkowy, czyli mój stosunek do cętek. Otóż cętki lubię, ale tylko na dzikich zwierzach. Na ludziach jakoś mi się nie widzą. Chyba nigdy nie miałam nic w ten deseń nie licząc podszewki w byłej zimowej kurtce i aktualnej przejściowej. ale podszewki i tak prawie nie widać, więc to się nie liczy. Mam jednak nadzieję, że Stefcio już polubił cętki, bo właśnie zamierzam mu je rzucić na pożarcie :)
Właśnie przed chwilą uświadomiłam sobie, że jednak mam coś w cętki. Na ostatnie urodziny dostałam eleganckie etui na okulary obite niebieską skórką w moim ulubionym odcieniu niebieskiego tłoczoną w ... cętki.