Uwaga! Program DB-Bead nie jest nieomylny!

Dzisiejszy post będzie techniczny. Chciałam zwrócić uwagę na pewien problem, który może być dość istotny dla osób projektujących bransoletki szydełkowo koralikowe. Pierwszy raz zauważyłam to przy okazji tej bransoletki:

Pewnie wiele z was zna ten wzór. Nazywa się "Watermelon" i można łatwo go znaleźć w sieci. No tak, kiedy nie potrzebowałam, to co rusz na niego wpadałam, teraz oczywiście nie mogę go znaleźć. Dlatego wklejam ten schemat,  który mam zapisany na dysku:

Nawlekłam koraliki według niego i zaczęłam przerabiać - a tu cały czas wychodziło mi źle. Jako, że wtedy po raz pierwszy próbowałam ukośnika, to byłam przekonana, że błąd tkwi po mojej stronie. Ale w końcu, kiedy uruchomiłam szare komórki, to doszłam do wniosku, że jednak nie. Wzór jest prosty, więc rozpisałam go  w końcu "na piechotę" i już było OK. Wspominałam już zresztą o tym we wpisie na G+.

Zdążyłam już o tym zapomnieć, kiedy zdarzyło się ponownie. Tym razem przygotowywałam wzór znacznie bardziej rozbudowany. Sekwencja na 40 rzędów po 15 koralików. Na szczęście jeszcze zanim zaczęłam nawlekać zauważyłam, że program pokazuje mi sekwencję = 598 koralików, a przecież powinno być 600! Po przeanalizowaniu okazało się, że "zjadł" 2 koraliki na początku, które były tego samego koloru, co zamykające sekwencję. Zaczęłam więc eksperymentować i oto do jakich wniosków doszłam:

Jak widać powyższa sekwencja sklonowana jest wielokrotnie. Natomiast kiedy narysujemy pojedynczą, to wtedy wygląda to tak:

Nietrudno zauważyć, że rozpiska sekwencji różni się dość znacząco. A przecież wzór niby ten sam...

Wygląda na to, że w momencie, kiedy rozrysowana sekwencja rozpoczyna się i kończy tym samym kolorem, program ma problem z wyłuskaniem pojedynczej sekwencji ze wzoru i "gubi" koraliki na styku. Wniosek jest taki, że kiedy projektujemy jakiś wzór, to na wszelki wypadek przed wydrukowaniem zredukujmy go do pojedynczej sekwencji, żeby uniknąć tego błędu.